حدیث بهداشت مواد غذایی- بخش دوم

رسول اكرم  (ص) مي فرمايد:

  ما أنزل اللّه من داء إلاّ أنزل له شفاء.  

خدا مرضى نفرستاده جز آنكه شفائى براى آن فرستاده است.        

 نهج الفصاحه2594

امام رضا  (ع) مي فرمايد:

من أراد أن لایوذیه معدته فلا یشرب بین طعامه ماء .

هرکس می خواهد معده اش آزارش ندهد، در بین غذا آب نخورد.

بحارالأنوار، ج 62، ص323

رسول اكرم (ص) مي فرمايد:

اَربَعةٌ تَزيدُ فِى العُمرِ: اَلتَّزويجُ بِالبكارِ، وَ الغتِسالُ بِالماءِ الحارِّ وَ النَّومُ عَلَى اليَسارِ وَاَكلُ التُّفاحِ بِالسحارِ .

چهار چيز، بر عمر مى‏ افزايند: ازدواج با دختران، شستشو با آب گرم، خوابيدن بر شانه چپ و خوردن سيب در سحرگاهان.

مواعظ العدديه، ص 211

رسول اكرم (ص) مي فرمايد :

مَنْ اَكَلَ وَ ذو عَيْنَيْنِ يَنْظُرُ اِلَيْهِ وَ لَمْ يُواسِهِ ابْتُلى بِداءٍ لا دَواءَ لَهُ .                            

هر كس غذا بخورد و ديگرى به او نگاه كند، و به او ندهد، به دردى بى درمان مبتلا مى ‏شود.

 تنبيه الخواطر، ج 1 ، ص 47

رسول اكرم (ص) مي فرمايد :

طَعامُ السَّخىِّ دَواءٌ وَ طَعامُ الشَّحيحِ داءٌ.

غذاى سخاوتمند، داروست و غذاى بخيل، درد.  

بحارالأنوار، ج 71 ، ص 357، ح 22

امام على (ع)مي فرمايد:

فى وَصِيَّتِهِ لاِبنِهِ الحَسَنِ عليه السلام يا بُنَىَّ أَلا اُعَلِّمُكَ أَربَعَ خِصالٍ تَستَغنى بِها عَنِ الطِّبِّ؟ فَقالَ: بَلى يا اَميرَ المُؤمِنينَ،

قالَ: لاتَجلِس عَلَى الطَّعامِ إِلاّ وَأَنتَ جائِعٌ وَلا تَقُم عَنِ الطَّعامِ إِلاّ وَأَنتَ تَشتَهيهِ، وَجَوِّدِ المَضغَ، وَإِذا نُمتَ فَاعرِض نَفسَكَ عَلَى الخَلاءِ فَإِذَا استَعمَلتَ هذَا استَغنَيتَ عَنِ الطِّبِّ.
در سفارشى به فرزند خود امام مجتبى عليه السلام فرمودند:

 فرزندم! آيا چهار نكته به تو نياموزم كه با رعايت آنها از طبيب بى نياز شوى؟ عرض كرد: چرا، اى اميرالمؤمنان.

حضرت فرمودند: تا گرسنه نشده اى غذا نخور و تا اشتها دارى از غذا دست بكش و غذا را خوب بجو و قبل از خوابيدن قضاى حاجت كن. اگر اين نكات را رعايت كنى، از مراجعه به طبيب بى نياز مى شوى.                                              

 خصال، ص 228

  امام صادق (ع)مي فرمايد:

اِنَّ لِكُلِّ ثَمَرَةٍ سَمّا فَاِذا اَتَيتُم بِها فَمَسّوها بِالماءِ أو اَغمِسوها فِى الماءِ. 

هر ميوه ‏اى سمّى دارد، هرگاه ميوه به‏ دستتان رسيد، آن را با آب بشوييد و يا در آب فرو بريد.

كافى، ج 6، ص 350، ح 4